Kiedy w przewozie obowiązuje kara umowna za zwłokę?
Terminowość realizowanych usług to jeden z najważniejszych elementów, za który odpowiedzialny jest przewoźnik. Kwestia ta jest zresztą opisywana w stosownych umowach. W wielu z nich pojawia się nawet pojęcie kary umownej za opóźnienia wszelkiego rodzaju w przewozie. Kiedy zatem obowiązuje kara umowna za zwłokę?
Kara umowna – co to takiego?
W polskim prawodawstwie kara umowna jest regulowana przez Kodeks cywilny z roku 1964. Zgodnie z jego treścią strony umowy mogą zastrzec w jej treści, że naprawienie szkody, która jest skutkiem nie wykonania czy nieodpowiedniego wykonania zobowiązania niepieniężnego ma miejsce poprzez zapłatę określonej sumy, a więc kary umownej. Tym samym karę umowną traktować można jako dodatkowe zastrzeżenie, które wprowadzane jest do umowy, a które ma na celu wzmocnienie więzi powstałej między dwiema stronami umowy. Zgodnie z obowiązującym obecnie prawem niewykonanie czy nienależyte wykonanie zobowiązania wiąże się z karą umowną, którą należy wypłacić wierzycielowi w określonej wysokości i to bez względu na wysokość poniesionej szkody. Jeśli więc w danej umowie jest zapis o karze umownej, to strona uprawniona np. taka, która zleciła wykonanie przewozu może niezależnie od poniesionej straty zażądać kwoty, która nie przekracza tej wskazanej w umowie jako kara umowna.
Kara umowna za zwłokę w prawie przewozowym
W Polsce aktem prawnym regulującym zasady wykonywania przewozów jest Prawo przewozowe z roku 1984. Mówi ono o tym, że jeśli na skutek zwłoki w przewozie powstała szkoda inna niż w przesyłce, przewoźnik ma obowiązek wypłacić odszkodowanie w wysokości podwójnej kwoty przewoźnego. Tym samym przepis ten stanowi górną granicę kary umownej z tytułu zwłoki w przewozie. Jest jednak jeden wyjątek, który stanowi, że ograniczenie wysokości odszkodowania nie ma zastosowania wówczas, gdy szkoda wynikła z umyślnej winy przewoźnika lub jego rażącego niedbalstwa. Inaczej sprawa wygląda w przewozach, które podlegają Konwencji o międzynarodowym przewozie drogowym towarów z roku 1956. Ten akt ma znaczenie w przypadku transportu międzynarodowego. Tutaj wysokość odszkodowania za zwłokę w przewozie towaru nie może przekroczyć wysokości przewoźnego. Nieważne są natomiast inne klauzule zawarte w umowie.